17 Ekim 2012 Çarşamba

Anlar...


Eğer, yeniden başlayabilseydim yaşamaya,  
İkincisinde, daha çok hata yapardım.  
Kusursuz olmaya çalışmaz, sırtüstü yatardım.  
Neşeli olurdum, ilkinde olmadığım kadar,  

Çok az şeyi  
Ciddiyetle yapardım.  
Temizlik sorun bile olmazdı asla.  
Daha çok riske girerdim.  
Seyahat ederdim daha fazla.  
Daha çok güneş doğuşu izler,  
Daha çok dağa tırmanır, daha çok nehirde yüzerdim.  
Görmediğim bir çok yere giderdim.  

Dondurma yerdim doyasıya ve daha az bezelye.  
Gerçek sorunlarım olurdu hayali olanların yerine.  
Yaşamın her anını gerçek ve verimli kılan insanlardandım ben.  
Yeniden başlayabilseydim eğer, yalnız mutlu anlarım olurdu.  
Farkında mısınız bilmem. Yaşam budur zaten.  
Anlar, sadece anlar. Siz de anı yaşayın.  

Hiçbir yere yanında termometre, su, şemsiye ve paraşüt almadan,  
Gitmeyen insanlardandım ben.  
Yeniden başlayabilseydim eğer, hiçbir şey taşımazdım.  
Eğer yeniden başlayabilseydim,  
İlkbaharda pabuçlarımı fırlatır atardım.  
Ve sonbahar bitene kadar yürürdüm çıplak ayaklarla.  
Bilinmeyen yollar keşfeder, güneşin tadına varır,  
Çocuklarla oynardım, bir şansım olsaydı eğer.  
Ama işte 85'indeyim ve biliyorum...  

ÖLÜYORUM...  

6 yorum:

dondurma delisi dedi ki...

Ve biliyorum..Bu son kelime üzücü.Bunları yapamayacağını biliyor artık ve çok geç bazı şeyler için.

maviye iz süren dedi ki...

Geç olmadan güzel şeyleri sığdırabilmek yaşama,çok severim bu yazıyı:)

Ahu Türkyaşar dedi ki...

Çok severim. Çok şey hatırlatır.

Unknown dedi ki...

Özlemce haklısın, geç kalmaya gelmiyor hayat :)

Unknown dedi ki...

Evet Bahar, geç kalmamak dileğiyle :)

Unknown dedi ki...

Bende çok severim AHU, hatıralara o zaman :)